Zonsopgang in het Nationaal Park Veluwezoom.
Ruim 5100 hectare bos, heide, zandverstuivingen en landgoederen ten oosten van Arnhem.
Het Herikhuizerveld ( een groot heuvellandschap met heidevelden )
Het landschap van de Veluwezoom kent zeer veel variatie. Dit komt door de ijstijden, waarin heel wat hoogteverschillen zijn ontstaan in de vorm van stuwwallen met daarin gelegen grote erosiedalen.
Nationaal Park Veluwezoom is één van de grootste natuurgebieden van Natuurmonumenten. Het vormt samen met andere natuurgebieden het grootste aaneengesloten droge natuurgebied van Nederland. Dit strekt zich uit van de Gelderse Vallei tot aan de IJssel en van Harderwijk tot aan de Rijn.
In augustus staat de heide ( struikheide – Calluna vulgaris ) volop in bloei. ...
Bijenkorven op de Veluwe zoom..
Uitzicht vanaf de 90 meter hoge Posbank over Het Herikhuizerveld..
Bij twee wildobservatieposten heb je kans om dieren te zien zoals wilde zwijnen, reeën, edelherten, boommarters, vossen en dassen. Vanaf observatiehut de Elsberg heb je van half september tot half oktober ook nog uitzicht op de edelherten in bronst. Vanaf observatiepost Herikhuizen heb je uitzicht op een ruïne waar onder andere uilen en vleermuizen wonen.
Ree ( Capreolus capreolus )
De gewone- of paardenmestkever ( Geotrupes spiniger )
In de dalen zijn door de wind in de laatste ijstijd vruchtbare lössgronden afgezet. De aanwezigheid van löss kun je nu nog zien aan het voorkomen van rijkere bossen met vaak in de ondergroei manshoge adelaarsvarens. In de wat armere bossen groeien onder de bomen de grassoort bochtige smele en blauwe en rode bosbes.
Aan de zuidkant van de Veluwezoom liggen prachtige landgoederen met statige buitenhuizen en monumentale boerderijen. De landgoederen Beekhuizen, Heuven en Rhederoord zijn historische buitenplaatsen met bijbehorende parken.
"Het Nationale Park De Hoge Veluwe"
Nationaal Park De Hoge Veluwe (of 'Het Nationale Park De Hoge Veluwe') is een nationaal park in de Nederlandse provincie Gelderland. Het ligt grotendeels op het grondgebied van de gemeente Ede en voor een klein deel in de gemeente Arnhem. Het park is tegenwoordig circa 5.400 hectare groot en beslaat ongeveer vijf procent van de Veluwe, het grootste laaglandnatuurterrein in Noordwest-Europa. Op De Hoge Veluwe is ruimte ingeruimd voor cultuurhistorische elementen, architectuur en beeldende kunst. Zo maakt het wereldberoemde Kröller-Müller Museum deel uit van het park.
Het Nationale Park De Hoge Veluwe is een natuurpark met ruim 5.400 hectare bos, heidevelden, grasvlakten en zandverstuivingen. In het park leven onder andere edelherten, reeën, moeflons en wilde zwijnen.
De natuur van Het Nationale Park de Hoge Veluwe is erg mooi. De verschillende oud-Veluwse landschappen wisselen elkaar continu af; tijdens een tocht door het Park komt u door loof- naald- en gemengde bossen, maar ook over heidevelden (nat en droog), grasvlakten stuifzandlandschappen. Die landschappen herbergen een ongekende diversiteit aan planten- en diersoorten. Van de zeldzame parelmoervlinder tot het imposante edelhert, van het gentiaanblauwtje tot de kleine schorseneer. Het Park kent meer dan honderd Rode Lijst-soorten, zoals de tapuit, de draaihals, de heikikker en de ringslang
Rode Lijstsoorten ( bedreigde en beschermde dier en plantsoorten )
"Het edelhert"
Het edelhert (Cervus elaphus), in jagersjargon roodwild, is een hertensoort die voorkomt in Europa, Azië en Noord-Amerika. Het edelhert is het grootst op het land levende zoogdier van Nederland..
De lengte van een mannetje kan 260 centimetr meter en 140 cm hoog zijn.. de vrouwtje zijn kleiner.
Langs de wildbaan in Het Nationale Park De Hoge Veluwe, kan je tijden de bronst van dichtbij de edelherten zien, meestal is dit vanaf half September ( soms ook eerder ) het is dan meestal erg druk met natuurliefhebbers die het burlen van de herten willen zien en horen in de bronsttijd..
Na een aantal uur door het park gefietst te hebben, ben ik om 18,00 uur naar de wildbaan gegaan.
Daar aangekomen zag ik een aantal hindes het bos uitkomen, gevolgd door een mannetje edelhert.
( De naam van het edelhert hoorde ik van 2 mannen die ook kwamen kijken )
Of het echt Hubertus is weet ik niet, als ik foto,s van Hubertus bekijk is het model van het gewei niet gelijk aan die van dit hert )
www.de-veluwenaar.nl voor de geschiedenis van Hubertus het edelhert..
Hubertus is een edelhert wat zich redelijk goed laat benaderen en is te vinden in de omgeving van het Zwarte Veld, het Grasbos en het Stenen Hert. Opmerkelijk is het goed ontwikkelde gewei. Als (gaffel-)spitser had Hubertus reeds een uitzonderlijk gewei. Mogelijk heeft het feit dat dit hert zich goed aangepast heeft aan de aanwezigheid van mensen in zijn directe omgeving en dus weinig last heeft van de mogelijke bijbehorende stress, geholpen om in weldoorvoede gezondheid zich lichamelijk goed te ontwikkelen. vlgs de 2 mannen was dit voor het eerst dat Hubertus zich hier liet zien met zijn gevolg..
Het mannetje heeft een gewei. Als een mannetje zeven maanden oud is, beginnen de rozestokken (beginselen van het gewei) te ontwikkelen. En als het dier een jaar oud is, zijn de rozenstokken volgroeid en begint de groei van het eerste gewei. Het eerste gewei van het jonge hert is meestal een spiesgewei, daarna wordt het gewei elk jaar groter en zwaarder met meer vertakkingen, ook wel enden genoemd. Een volgroeid gewei heeft meestal meer dan acht enden. Bij voedselgebrek of andere problemen komt het voor dat een gewei in het volgende jaar niet groter is of dat het onregelmatig gevormd is. het mannetje draagt een gewei dat gemiddeld zo'n 70 centimeter lang is, maar kan uitgroeien tot meer dan 90 centimeter.
Het edelhert ( Cervus elaphus )
In september en oktober gaan de edelherten op zoek naar vrouwtjes ( hinde ) het is dan paartijd, ook wel bronst genoemd. De mannetjes laten in deze periode hun lokroep horen, het burlen, en strijden dan om de vrouwtjes.
In de bronsttijd proberen de mannetjeseen harem te vormen. Dit doen ze door luid te burlen (een soort loeien) en hun krachten te meten met rivalen. Rivalen lopen dan langzaam naast elkaar. Vaak zal er één weglopen, maar als ze even sterk zijn, kan een gevecht losbarsten. Tijdens een gevecht trachten de herten elkaar met hun gewei weg te drukken, waarbij soms verwondingen of afgebroken geweien voorkomen. De winnaar, ook wel plaatshert genoemd, dekt de hindes. Hij blijft daarvoor enige tijd bij de groep, de leidhinde blijft de groep echter leiden.
Hoe sterker en gezonder het mannetje, hoe groter zijn harem. Het succesrijkst zijn herten van een jaar of acht. Deze kunnen harems vormen van 10 à 20 hinden.
Elke nawinter wordt het gewei afgeworpen waarna meteen de groei van een nieuw gewei begint. Dit is rond juli voltooid en hard. In augustus verwijderen de mannetjes de basthuid (fluweelachtige huid) door deze langs takken en boomstammen te schuren en daarna is het gewei gevoelloos. De ontwikkeling van het gewei is sterk afhankelijk van kalkarme of kalkrijke gebieden.
Langs een pad hoorde ik geritsel en zag een wild zwijn naar mij kijken.. ik kon nog net een foto maken, waarna er 3 wegrenden..
Bij het zwarteveld zag ik een aantal edelherten uit het bos komen om te gaan grazen op het veld..
Het waren allemaal mannetjes..
Op ongeveer honderd meter staan de edelherten rustig te grazen, alleen even opkijkend als er lawaai word gemaakt.
Als over een paar weken de bronst echt gaat beginnen ga ik maar terug om te kijken..
